Wojna i wiosna

Wróciła wiosna, piękna, radosna,

Na ziemię tę udręczoną,

Przyszła jak zawsze, w tej samej porze,

Nieść radość wojną zmęczonym.

Wojna i wiosna, śmierć z odrodzeniem,

W jedno się w czasie splatają,

Szkoda umierać, gdy świeci słonko,

Gdy ptaki wkoło śpiewają.

Gdy szumi strumyk, rozkwita kwiecie,

Zielenią się liśćmi drzewa,

Stęskniona ziemia na zasiew czeka,

Radosna pieśń rozbrzmiewa.

Czas przestać niszczyć, palić zabijać,

Czas podać rękę bratu,

Czas przestać męczyć niewinnych ludzi,

I przynieść pokój światu.

Dość mąk i cierpień, dosyć wygnania,

Czas wrócić do swej ojczyzny,

Zacząć budować wszystko od nowa,

Leczyć i rany i blizny.

Czas, by rodziny się odnalazły,

Na nowo się połączyły,

By powróciły do swoich domów, By nastał pokój miły.

T. Zajewska  (23.III. 22)