Zabawną historię słyszałam
O wielkiej zwierzęcej miłości,
Która zadziwi każdego
Potęgą tej zażyłości.

Otóż był tygrys w Zoo,
Co stracił swoją partnerkę,
Ta śmierć go tak przybiła,
Że przeżył tak wielką udrękę,

Nie chciał żyć dłużej samotnie,
Targał się na swe życie,
Szarpał się, drapał łapami,
Rozpaczał niesamowicie.

Jego opiekun nie wiedział,
Jak pomóc zwierzęciu w męce,
Wpuścił myszkę do klatki
Nasz tygrys ucieszył się wielce.

Bo biała myszka biegała,
Tygrysa po głowie drapała,
Wyprawiała śmieszne harce,
Przedstawiała różne tańce,

Że zapomniał o żałobie,
Warto żyć – pomyślał sobie.
Na obliczu się rozchmurzył,
Nie zamartwiał się już dłużej.

Zyskał towarzyszkę małą,
Wesolutką myszkę białą.
Śmieszna para, tak powiecie,
Dziwne rzeczy są na świecie.