Jest coś dziwnego
Jest coś dziwnego w człowieku,
Że szuka pokrewnej mu duszy,
Uczucia silnego jak skała,
Którego i czas nie skruszy.
Gdyś sam, przeżywasz udręki,
Nie masz z kim trosk swoich dzielić,
Ani z kim szczęściem się cieszyć,
Niczego, żadnej nadziei.
Samotny, wędrując przez życie,
Marnieje jak trawa bez słońca,
Smutne jest życie samotne,
Tęsknota jak żagiew płonąca.
Przyjaciel jest perłą bezcenną,
Jest właśnie tym, kogo nam trzeba,
Zawsze przy tobie i z tobą,
Jest darem danym nam z nieba.
