Dlaczego

Dlaczego ludzie są smutni,
Nawet, gdy los im sprzyja;
Nie ma w ich sercu wesela,
Smutek na twarzy przebija.

Dlaczego z głową spuszczoną
Wędrują przez swoje życie,
Nie patrzą w górę, gdzie słońce,
Gdzie jasne niebo w błękicie?

Za mało na co dzień uśmiechu,
Zwyczajnej ludzkiej radości,
Z rezerwą patrzą na innych,
Brak szczerej ku nim życzliwości.

Sława, bogactwo, pomyślność
Zda się im szczęścia nie dają,
Przez brak braterskiej miłości
Ludzie posępni się stają.

Gdzie się podziała miłość,
Ta cnota wzniosła i czysta,
Bez niej to puste jest serce,
Ta prawda jest tak oczywista.