To, co z nas zostanie, to kropla śwadomości,
Która uleci na skrzydłach motyla w nieznaną dal.
To pamięć i poczucie tożsamości.
Wiem, kim byłem,
Znam swoje imię,
Swoich najbliższych,
Całe swoje życie.

Dusza uleci z ciała, które ją więziło.
Uwolni się z niego, by żyć pełną wolnością,
By cieszyć się nieograniczonością na wyżynach niebieskich.
W królestwie miłości, sprawiedliwości i pokoju;
By dryfować swobodnie w nowym świecie, nowej ojczyźnie,
W jasności niebiańskiej,
Gdzie nie będzie chorob ni cierpienia, zniszczenia ni wojen ani
nieszczęść wszelakich.
Gdzie każda dusza znajdzie szczęście, którego daremnie szukała na
ziemi.

Gdzie spełnią się wszystkie nasze marzenia,
Gdzie osiągniemy pełnię doskonałości.